Ο Διαβήτης είναι μια μεταβολική νόσος, στην οποία ο πάσχοντας εμφανίζει υψηλή συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα, πέραν από τις φυσιολογικές τιμές είτε γιατί ο οργανισμός δεν μπορεί να παράξει ικανή ποσότητα ινσουλίνης είτε γιατί τα κύτταρα αδυνατούν να εισπράξουν την ινσουλίνη και κατ' επέκταση το σάκχαρο από το αίμα. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη η οποία παράγεται από τα β κύτταρα του Langerhans και είναι η βασική ορμόνη που συμμετέχει στον μεταβολισμό της γλυκόζης στον οργανισμό.
Ο Διαβητικός ασθενής παρουσιάζει πολυουρία, πολυδιψία, πολυφαγία και έντονη εφίδρωση σαν αποτέλεσμα των υψηλών τιμών γλυκόζης στο αίμα.
Υπάρχουν δύο κύριες χρόνιες περιπτώσεις διαβήτη. Ο διαβήτης τύπου I και διαβήτης τύπου II. Ενώ στον διαβήτη τύπου I η αιτία της νόσου είναι ο εκφυλισμός των κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας, στον διαβήτη τύπου II η αιτία της νόσου είναι η αντίσταση των κυττάρων του οργανισμού στην ινσουλίνη. Γενικώς τα συμπτώματα που εκδηλώνονται στους δύο τύπους διαβήτη είναι τα ίδια, αυτό που διαφέρει είναι ο ρυθμός εμφάνισης τους! Στον διαβήτη τύπου I τα συμπτώματα εμφανίζονται πολύ γοργά από μερικές ημέρες εώς και κάποιες εβδομάδες ενώ στον τύπου II μπορεί να καθυστερήσουν πολύ να εμφανιστούν ή μπορεί να μην εμφανιστούν και καθόλου.
Ενώ και η δύο μορφές της νόσου είναι χρόνιες από τη δεκαετία του ´30 όπου ανακαλύφθηκε η ινσουλίνη η ποιότητα ζωής των ασθενών με διαβήτη έχει βελτιωθεί κατά πολύ! Ο διαβήτης τύπου I απαιτεί θεραπεία με ινσουλίνη η οποία συνήθως ενίεται υποδόρια ενώ στο διαβήτη τύπου II χορηγούνται φάρμακα από το στόμα σαν θεραπεία πρώτης γραμμής, όπως η μετφορμίνη, η σιταγλιπτίνη, γλυκλαζίδη, Γλυμεπυρίδη κ.α ή συνδυασμοί αυτών ενώ σαν συμπληρωματική θεραπεία μπορεί να χορηγηθεί και ινσουλίνη στις περιπτώσεις που η ανταπόκριση στα από του στόματος χορηγούμενα σκευάσματα δεν είναι επαρκής. Πριν από μερικές ημέρες ο οργανισμός τροφίμων και φαρμάκων της Αμερικής έδωσε το πράσινο φως στην κυκλοφορία ενός σκευάσματος συνδυασμού που περιέχει μετφορμίνη και σιταγλιπτίνη και το οποίο αποδίδει σταθερές δόσεις των ουσιών αυτών στο οργανισμό σε τακτά χρονικά διαστήματα με τεχνολογία ελεγχόμενης αποδέσμευσης.
Μια επικίνδυνη επιπλοκή του διαβήτη τύπου I είναι η "διαβητική κετοξέωση" η οποία οφείλεται στην υπερβολική αύξηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα και χαρακτηρίζεται από οσμή στην ανάσα σάπιων μήλων, από βαθιά αναπνοή, ναυτία, έμετο και κοιλικό άλγος.
Στην περίπτωση του διαβήτη τύπου II, συχνά προηγείται μια άλλη κατάσταση που μπορεί να κρατήσει και χρόνια, ο προ-διαβήτης, στον οποίο ο ασθενής έχει οριακές τιμές σακχάρου στο αίμα αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί διαβητικός. Αυτή η κατάσταση μπορεί να "κοντρολαριστεί" και μόνο με σωστή διατροφή.
Ο ασθενής με διαβήτη πέραν από τη συμμόρφωση με τη φαρμακευτική αγωγή που θα επιλέξει για την περίπτωσή του ο ενδοκρινολόγος του, οφείλει να φροντίσει τη διατροφή του. Σε κάθε γεύμα του πρέπει να επιλέγει μόνο μία υδατανθρακούχα πηγή, όπως πατάτα, ρύζι, ψωμί ή μακαρόνια, αν είναι δυνατόν αυτή να είναι πλούσια σε φυτικές ίνες όπως άγριο ρύζι, ψωμί ή μακαρόνια ολική άλεσης ή τροφές με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Παραδείγματος χάρη, μπορεί να αντικαταστήσει την πατάτα με γλυκοπατάτα η οποία αν και γευστικά είναι πιο γλυκιά εντούτοις αποδίδει λιγότερη γλυκόζη στο αίμα. Στο διαδίκτυο υπάρχουν άφθονες λίστες με τροφές χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη.
Εν τέλει, ο διαβήτης είναι μια νόσος που αν και είναι χρόνια εντούτοις μπορεί να ελεγχθεί απόλυτα με τη σωστή φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με τη σωστή διατροφή.
Ο Διαβητικός ασθενής παρουσιάζει πολυουρία, πολυδιψία, πολυφαγία και έντονη εφίδρωση σαν αποτέλεσμα των υψηλών τιμών γλυκόζης στο αίμα.
Υπάρχουν δύο κύριες χρόνιες περιπτώσεις διαβήτη. Ο διαβήτης τύπου I και διαβήτης τύπου II. Ενώ στον διαβήτη τύπου I η αιτία της νόσου είναι ο εκφυλισμός των κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας, στον διαβήτη τύπου II η αιτία της νόσου είναι η αντίσταση των κυττάρων του οργανισμού στην ινσουλίνη. Γενικώς τα συμπτώματα που εκδηλώνονται στους δύο τύπους διαβήτη είναι τα ίδια, αυτό που διαφέρει είναι ο ρυθμός εμφάνισης τους! Στον διαβήτη τύπου I τα συμπτώματα εμφανίζονται πολύ γοργά από μερικές ημέρες εώς και κάποιες εβδομάδες ενώ στον τύπου II μπορεί να καθυστερήσουν πολύ να εμφανιστούν ή μπορεί να μην εμφανιστούν και καθόλου.
Ενώ και η δύο μορφές της νόσου είναι χρόνιες από τη δεκαετία του ´30 όπου ανακαλύφθηκε η ινσουλίνη η ποιότητα ζωής των ασθενών με διαβήτη έχει βελτιωθεί κατά πολύ! Ο διαβήτης τύπου I απαιτεί θεραπεία με ινσουλίνη η οποία συνήθως ενίεται υποδόρια ενώ στο διαβήτη τύπου II χορηγούνται φάρμακα από το στόμα σαν θεραπεία πρώτης γραμμής, όπως η μετφορμίνη, η σιταγλιπτίνη, γλυκλαζίδη, Γλυμεπυρίδη κ.α ή συνδυασμοί αυτών ενώ σαν συμπληρωματική θεραπεία μπορεί να χορηγηθεί και ινσουλίνη στις περιπτώσεις που η ανταπόκριση στα από του στόματος χορηγούμενα σκευάσματα δεν είναι επαρκής. Πριν από μερικές ημέρες ο οργανισμός τροφίμων και φαρμάκων της Αμερικής έδωσε το πράσινο φως στην κυκλοφορία ενός σκευάσματος συνδυασμού που περιέχει μετφορμίνη και σιταγλιπτίνη και το οποίο αποδίδει σταθερές δόσεις των ουσιών αυτών στο οργανισμό σε τακτά χρονικά διαστήματα με τεχνολογία ελεγχόμενης αποδέσμευσης.
Μια επικίνδυνη επιπλοκή του διαβήτη τύπου I είναι η "διαβητική κετοξέωση" η οποία οφείλεται στην υπερβολική αύξηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα και χαρακτηρίζεται από οσμή στην ανάσα σάπιων μήλων, από βαθιά αναπνοή, ναυτία, έμετο και κοιλικό άλγος.
Στην περίπτωση του διαβήτη τύπου II, συχνά προηγείται μια άλλη κατάσταση που μπορεί να κρατήσει και χρόνια, ο προ-διαβήτης, στον οποίο ο ασθενής έχει οριακές τιμές σακχάρου στο αίμα αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί διαβητικός. Αυτή η κατάσταση μπορεί να "κοντρολαριστεί" και μόνο με σωστή διατροφή.
Ο ασθενής με διαβήτη πέραν από τη συμμόρφωση με τη φαρμακευτική αγωγή που θα επιλέξει για την περίπτωσή του ο ενδοκρινολόγος του, οφείλει να φροντίσει τη διατροφή του. Σε κάθε γεύμα του πρέπει να επιλέγει μόνο μία υδατανθρακούχα πηγή, όπως πατάτα, ρύζι, ψωμί ή μακαρόνια, αν είναι δυνατόν αυτή να είναι πλούσια σε φυτικές ίνες όπως άγριο ρύζι, ψωμί ή μακαρόνια ολική άλεσης ή τροφές με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Παραδείγματος χάρη, μπορεί να αντικαταστήσει την πατάτα με γλυκοπατάτα η οποία αν και γευστικά είναι πιο γλυκιά εντούτοις αποδίδει λιγότερη γλυκόζη στο αίμα. Στο διαδίκτυο υπάρχουν άφθονες λίστες με τροφές χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη.
Εν τέλει, ο διαβήτης είναι μια νόσος που αν και είναι χρόνια εντούτοις μπορεί να ελεγχθεί απόλυτα με τη σωστή φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με τη σωστή διατροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου